بازرسی قبل و بعد کشتار طیور صنعتی ( قسمت دوم )

در موارد مربوط بیماریهای قابل گزارش از قبیل آنفلوآنزای طیور و یا نیوکاسل باید مقامات اداره دامپزشکی را مطلع نمود و تمامی اطلاعات مورد نیاز ثبت گردد . برخی از بیماریها دارای علائمی یکسان در بازرسی پیش و پس از کشتار هستند و انجام تشخیص تفریقی در چنین مواردی کاملا ضروری است. معاینات پس از کشتار در طیور شامل تکنیک های مورد استفاده در بازرسی لاشه و نیز معاینه احشا می باشد .
بازرسی لاشه شامل مشاهده ، ملامسه و بو کشیدن است. رنگ ، شکل و یکنواختی اندام و بافتها می باید بصورت انفرادی ویا بطور کلی مورد مشاهده قرار گیرد . رنگ لاشه طیور بستگی به سن ، جنس ، تغذیه و دمای اسکالدر در طی کشتار دارد. لاشه ها بر اساس نوع پرنده از ? یا ? نقطه میباید آویزان شوند . دستگاه گوارش ، کبد ، طحال و قلب میباید برای معاینه ظاهری و ملامسه در معرض دید قرار بگیرند . یک بازرس گوشت طیور میباید قادر به مشاهده داخل لاشه و تعیین هر گونه ضایعه پاتولوژیک از قبیل تورم کیسه های هوایی ، پریتونیت ، تورم مجرای تخم بر(سالپنژیت) و غیره باشد . آلودگی با مدفوع و صفرا نیز باید مورد مشاهده قرار گیرد . طی معاینات احشا و لاشه باید از هر دو دست استفاده گردد . ضایعات خارجی بر روی لاشه شامل تورم سینوسها ، ترشحات بینی و چشم (در صورت موجود بودن سر) ، ضایعات پوست و مفاصل میباید مورد توجه قرار گیرند .
قضاوت :
در موارد تشخیص بیماریهای نیوکاسل ، لیستریوز ،پسیتاکوز، سالمونلوز ، هاری(بندرت در طیور مشاهده میشود ), آسپرژیلوس ، سرسیاه ، CRD ،لکوز ، آبله ، کلی باسیلوز ، توکسوپلاسموز ، و سل دستور منع کشتار صادر و مرغها معدوم می شوند . و در صورت تشخیص باکتریمی ، ویرمی ،سپتی سمی, آسیت, تومورها و آبسه های متعدد, ضایعات پیشرفته انگلی در عضلات, کشتار در حالت مرگ ,تغییرات شایان توجه در رنگ و بو , کثیف بودن لاشه به نحوی که با فشار آب بر طرف نشود, کل پرنده کشتار شده غیر قابل مصرف است. ضایعات موضعی از قبیل تومورها و آلودگی ها انگلی و آبسههایی که محدود باشند, می باید به وسیله بازرس اصلاح شوند. به هر ترتیب قضاوت نهایی لاشه می باید به وسیله دکتر دامپزشک صورت پذیرد . ضبط لاشه به طور معمول به دلیل ضایعات پاتولوژیک و غیر پاتولوژیک و همچنین دلایل زیبا شناختی انجام میشود .